Metoda PNF w rehabilitacji po udarze mózgu.
Metoda PNF (ang.) to proprioceptywne torowanie nerwowo – mięśniowe. Koncepcja leczenia opierająca się na założeniu, iż każdy pacjent posiada nienaruszony potencjał życiowy (Kabat 1950).
Istnieje kilka zasad kształtujących filozofię metody.
- Przede wszystkim jest to metoda globalna, kompleksowa, co oznacza, że podczas terapii nie skupiamy się jedynie na określonej części ciała, ale podchodzimy do pacjenta jako do całości.
- Prowadząc terapię skupiamy się na pobudzeniu potencjału czynnościowego pacjenta, mobilizując tym samym jego rezerwy czynnościowe. Zwracamy uwagę na aktywny udział pacjenta, edukację motoryczną oraz samodzielne wykonywanie ćwiczeń.
- Prezentowane podejście jest pozytywne, czyli skupiamy się na wzmacnianiu i wykorzystywaniu, tego co pacjent sam jest w stanie wykonać, zarówno na poziomie umysłowym, jak i fizycznym. Pracujemy bez bólu oraz skupiamy się na osiągalnych celach.
- Nadrzędnym celem każdej terapii są działania ukierunkowane na pomoc pacjentowi w osiągnieciu, jak najwyższego poziomu funkcjonalnego, skupiając się podczas terapii na aspekcie strukturalnym oraz czynnościowym.
- Celem uzyskania przez pacjenta najwyższego poziomu funkcjonalnego, podczas terapii integrujemy zasady kontroli ruchu i nauczania motorycznego. Podczas terapii stwarzamy pacjentowi różne sytuacje zadaniowe, podczas których pacjent podejmuje próby odtworzenia funkcji zaburzonej ruchowo.
W razie pytań zapraszamy do kontaktu. Z przyjemnością odpowiemy na wszystkie pytania.
Pamiętajmy, że świadomość pacjenta jest bardzo ważnym elementem procesu terapeutycznego.
Pozdrawiamy!
[1] Adler S., Beckers D., Buck M., PNF w praktyce, Wydawnictwo DB Publishing, Warszawa 2014.